Tedarik zincirleri küresel ticareti ve refahı kolaylaştıran bağlayıcı dokulardır. Birbiriyle örtüşen ve ilişkili şirketlerden oluşan bu ağlar giderek daha karmaşık hale geliyor. Çoğu yazılım ve dijital hizmet tedariğini içeriyor, çevrimiçi etkileşimlere dayanıyor. Bu da onları kesintiye uğrama ve tehlikeye girme riskiyle karşı karşıya bırakıyor.
Özellikle KOBİ'ler tedarik zincirlerinde güvenliği yönetmek için proaktif bir arayış içinde olmayabilir ya da bu konuda yeterli kaynağa sahip değildir. Şirketlerin ortaklarına ve tedarikçilerine siber güvenlik konusunda körü körüne güvenmesi mevcut şartlarda sürdürülebilir değil. Dijital güvenlik şirketi ESET tedarik zincirinde gizlenen siber güvenlik risklerinin nasıl azaltılabileceğine yönelik önerilerde bulundu.
Tedarik zinciri riski nedir?
Tedarik zinciri siber riskleri, fidye yazılımı ve veri hırsızlığından hizmet engelleme (DDoS) ve dolandırıcılığa kadar birçok şekilde ortaya çıkabilir. Profesyonel hizmet firmaları örneğin avukatlar, muhasebeciler veya yazılım firmaları geleneksel tedarikçileri etkileyebilirler. Saldırganlar ayrıca yönetilen hizmet sağlayıcılarının (MSP'ler) da peşine düşebilir çünkü tek bir şirketi bu şekilde tehlikeye atarak potansiyel olarak çok sayıda alt müşteri işletmesine erişim elde edebilirler. Geçen yıl yapılan bir araştırma, MSP'lerin yüzde 90'ının önceki 18 ay içinde bir siber saldırıya maruz kaldığını ortaya koydu.
Başlıca tedarik zinciri siber saldırı türleri
Güvenliği ihlal edilmiş tescilli yazılım: Siber suçlular giderek daha cesur oluyor. Bazı durumlarda, yazılım geliştiricilerini tehlikeye atmanın ve daha sonra alt müşterilere teslim edilen koda kötü amaçlı yazılım eklemenin bir yolunu bulabiliyorlar.
Açık kaynak tedarik zincirlerine saldırılar: Çoğu geliştirici, yazılım projelerinin pazara çıkış süresini hızlandırmak için açık kaynak bileşenleri kullanır. Ancak tehdit aktörleri bunu biliyor ve bileşenlere kötü amaçlı yazılım ekleyip, bunları popüler depolarda kullanıma sunuyor. Tehdit aktörleri, bazı kullanıcıların yama yapmakta yavaş davranabileceği açık kaynak kodundaki güvenlik açıklarından da faydalanmakta hızlı davranıyor.
Dolandırıcılık için tedarikçileri taklit etme: Ticari e-posta tehlikesi (BEC) olarak bilinen sofistike saldırılar bazen dolandırıcıların bir müşteriyi kandırarak para göndermesini sağlamak için tedarikçilerin kimliğine bürünmesiyle gerçekleştirilir. Saldırgan genellikle taraflardan birine veya diğerine ait bir e-posta hesabını ele geçirir, devreye girip banka bilgilerinin değiştirildiği sahte bir fatura gönderme zamanı gelene kadar e-posta akışlarını izler.
Kimlik bilgisi hırsızlığı: Saldırganlar, tedarikçiye ya da müşterilerine (ağlarına erişebilecekleri) saldırmak amacıyla tedarikçilerin oturum açma bilgilerini çalar.
Veri hırsızlığı: Birçok tedarikçi, özellikle hukuk firmaları gibi özel kurumsal sırlara vakıf olan şirketler müşterileri hakkında hassas veriler depolar. Bu şirketler, şantaj veya başka yollarla para kazanabilecekleri bilgileri arayan tehdit aktörleri için cazip bir hedef teşkil eder.
Tedarik zinciri riskinin türü ne olursa olsun, sonuç aynı olabilir: Finansal ve itibar hasarı ve hukuk davaları, operasyonel kesintiler, satış kaybı ve kızgın müşteriler. En iyi uygulamaları takip ederek bu riskleri yönetmek mümkündür.
1) Yeni tedarikçiler için durum tespiti yapın. Bu, güvenlik programlarınızın beklentilerinizle uyumunu ve tehdit koruması, tespiti ve müdahalesi için temel önlemlere sahip olup olmadıklarını kontrol etmeniz anlamına gelir. Yazılım tedarikçileri için bu aynı zamanda bir güvenlik açığı yönetim programına sahip olup olmadıklarına ve ürünlerinin kalitesiyle ilgili itibarlarının ne olduğuna da uzanmalıdır.
2) Açık kaynak risklerini yönetin. Bu, yazılım bileşenlerine görünürlük kazandırmak için yazılım kompozisyon analizi (SCA) araçlarının kullanılması, güvenlik açıkları ve kötü amaçlı yazılımlar için sürekli tarama yapılması ve hataların derhal yamalanması anlamına gelebilir. Aynı zamanda geliştirici ekiplerinin ürün geliştirirken tasarım yoluyla güvenliğin önemini anlamalarını sağlar.
3) Tüm tedarikçiler için bir risk incelemesi yapın. Tedarikçilerinizin kim olduğunu anlamak ve ardından temel güvenlik önlemlerine sahip olup olmadıklarını kontrol etmekle başlar. Bu, kendi tedarik zincirlerini de kapsamalıdır. Sık sık denetim yapın ve uygun olduğunda endüstri standartları ve yönetmelikleriyle akreditasyonu kontrol edin.
4) Tüm onaylı tedarikçilerinizin bir listesini tutun. Denetim sonuçlarınıza göre düzenli olarak listeyi güncelleyin. Tedarikçi listesinin düzenli olarak denetlenmesi ve güncellenmesi, kuruluşların kapsamlı risk değerlendirmeleri yapmasına, potansiyel güvenlik açıklarını tespit etmesine ve tedarikçilerin siber güvenlik standartlarına uymasını sağlamasına olanak tanıyacaktır.
5) Tedarikçiler için resmi bir politika oluşturun. Bu, karşılanması gereken SLA'lar da dahil olmak üzere tedarikçi riskini azaltmaya yönelik gereksinimlerinizi ana hatlarıyla belirtmelidir. Genel tedarik zincirinin güvenliğini sağlamak için tedarikçilerin uyması gereken beklentileri, standartları ve prosedürleri özetleyen temel bir belge görevi görür.
6) Tedarikçi erişim risklerini yönetin. Kurumsal ağa erişmeleri gerekiyorsa, tedarikçiler arasında en az ayrıcalık ilkesini uygulayın. Bu, tüm kullanıcıların ve cihazların doğrulaması yapılana kadar güvenilmez olduğu, sürekli kimlik doğrulama ve ağ izlemenin ekstra bir risk azaltma katmanı eklediği “Sıfır Güven” yaklaşımının bir parçası olarak uygulanabilir.
7) Bir olay müdahale planı geliştirin. En kötü senaryo durumunda, tehdidi kurumu etkileme şansı bulmadan önce kontrol altına almak için iyi prova edilmiş bir planınız olduğundan emin olun. Bu plan, tedarikçileriniz için çalışan ekiplerle nasıl irtibat kurulacağını da içerecektir.
8) Endüstri standartlarını uygulamayı düşünün. ISO 27001 ve ISO 28000, tedarikçi riskini en aza indirmek için yukarıda listelenen adımlardan bazılarını gerçekleştirmenin birçok yararlı yoluna sahiptir.
Detaylı bilgi için:
https://antivirus.com.tr/tedarik-zinciri-ve-gizli-siber-guvenlik-riskleri/